ПЯШЧОТА (Нежность).

ПЯШЧОТА.

Пяшчотна  й перарывiста я лаулю  твой водар,

вусны ловяць рукi, пальцау счуу дрыжанне.

I   так мала часу з гэткае нагоды 

нам  даецца сёння

на адно каханне.

Што не бачаць вочы – рукi бачаць тое,

песцяць, не баяцца,  - iм дазвол такi.

I стрымаць не можам хараство такое, –

рвецца нецярплiвасць 

хвалямi рекi.

А што вусны кажуць – чуем i не чуем.

Потым будуць словы, прыйдзе час да iх.

А пакуль з нагоды  нашу ноч мiлуем,

як мiлуе мацi 

дзiцяткау  сваiх.

Хутка сонца устане, кiне  пазалоту.

I на змятым ложку засаромiць нас.

I пад коудрай змятай не схаваць пяшчоту,

што лягла даверам

i скранула час.

Любая,  успомнi, калi цяжка стане.

Хай зацеплiць памяць у  душы праз боль

сённяшняе наша  чыстае каханне, 

i яго мне першым

называць  дазволь.