Світанак

Дол нас акутвае золкімі фарбамі.
Сонейка ціха пакоціць свой жар!
Ночка збянтэжана, чорнымі лапамі
Хуценька зоркі хавае ў яр.

Цішэюць лагчыны, духмянае вогнішча
Узлесся выяву малюе святлом,
Нібы на ростанях хмары ў роспачы
Знянацку павеяць касматым дажджом.

Ночка жаданая! Ночка прыгожая!
Нашы пачуцці - тваё хараўство!
Зліваецца з вечнасцю, богу пакорнае,
Наша людское, зямное жыццё!

Голасна спевамі дол напаўняецца,
З кожнным імгненнем строй спевакоў
Хорам, асобна, прыціхнуць, зрываюцца,
Ад зоркі світальнай, ад петухоў.

Першыя промні ў небе над хатамі.
Над вершалінамі вогнены шар!
Зямлю аплаўляе за дрэвамі кратамі,
З голля знімаючы ночы цяжар!

Зорнае зяенне ў росах шугаецца,
Промні, як рэкі, бягуць па зямлі...
Маці - зямелька ад сноў умываецца,
Маці - зямелька, світанак прымі!


 Фото автора.